Rhynchostylis gigantea
Występowanie:
Birma, Tajlandia, Malaje, Laos, Kambodża, Wietnam, Chiny, Borneo i Indonezja. W Birmie rośliny występują w pobliżu rejonów Rangoon i Toung-ngoo i praktycznie wszędzie na północy, lecz nie występują w prowincji Tenasserim na południu. W Tajlandii rośliny znajdowano na większości terytorium lądu stałego od terenów wschodnich wokół Prachinburi na północ przez Nakorn Sawan i Loei do okolic Chiengmai na północy, gdzie były zbierane na wysokości 265 m npm. Są one także spotykane w dystrykcie Kanburi na południowym zachodzie, dokładnie na północy półwyspu Tajlandzkiego. Na Malajach znane jest występowanie roślin w Singapurze i okolicznych wyspach. W Laosie rośliny te znajdowano na równinie Vientiane i w regionie Bolovens. W Kambodży Rhynchostylis gigantea spotykany był na górze Mt. Camchay. W Wietnamie znany jest z okolic miasta Ho Chi Minh (dawniej Sajgon) i Quangtri. W Chinach okazy typu Vanda hainanensis znajdowano na wyspie Hainan. W Indonezji rośliny rosną na wyspie Anambas i innych wyspach Morza Chińskiego. Na Borneo rośliny znajdowano licznie na nizinach.
Klimat:
Zanotowane skrajne temperatury to 46°C i 10°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 13 mm w styczniu do 300 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 31,1/20,0 w styczniu do 35,0/25,6 w maju.
Okres kwitnienia: grudzień do marca, lecz mogą kwitnąc przez cały rok z wyjątkiem sierpnia.
Uwagi różne:
W swoim środowisku naturalnym rośliny te zazwyczaj kwitną zimą.
Jak podają Kamemoto i Sagarik (1975) liczba chromosomów wynosi: 2n = 38. Dalej podają oni, że porównali rośliny z różnych regionów, te z okolic Chiengmai na północy mają mocniejsze łodygi; krótsze, grubsze i ciemniej zielone liście oraz większe kwiaty, mimo że liczba chromosomów jest jednakowa u roślin z innych regionów.
Informacje o roślinie i kwiatach:
Wielkość i typ rośliny:
Dosyć duży (61 cm) epifit monopodialny.
Pseudobulwy:
Łodyga powyżej 10 cm długości. Jest gruba, lecz bardzo krótka. Jest gęsto ulistniona i produkuje liczne, bardzo grube korzenie. Łodyga często rozgałęzia się i stare, dobrze rosnące okazy mogą mieć wiele łodyg.
Liście:
Liście mają długość do 30 cm i szerokość 5-7,5 cm. Ciemnozielone, w kształcie pasów liście są bardzo grube i skórzaste, na wierzchołku mają 2 nierówne płatki i często występują wyraźnie widoczne, bladozielone wzdłużne paski.
Kwiatostan:
Do 38 cm długości. Zwisający, gęsto ukwiecony kwiatostan wyrasta z łodygi u podstawy liści.
Kwiaty:
Do 50 na każdym kwiatostanie. Rośliny średniej wielkości wytwarzają 3-4 kwiatostany, a duże, dobrze rosnące okazy mogą wytwarzać nawet więcej. Kamemoto i Sagarik (1975) podają, że w Bangkoku duże okazy z licznymi łodygami wytwarzają nawet do 30 kwiatostanów. Pojedynczy kwiat ma 2,5-3,8 cm średnicy. Woskowe kwiaty są silnie pachnące i utrzymują się na roślinie ok. 2 tygodnie. Kwiaty zazwyczaj są białe, z czerwono-fioletowym, ametystowo-purpurowym lub karmazynowym cętkowaniem, i często mają wyraźnie widoczną szczytowa plamę w tym samym kolorze. Warżka jest również czerwono-fioletowa, ametystowo-purpurowa lub karmazynowa i zazwyczaj blednie u podstawy i ku środkowi aż do barwy białej. Znaleziono także odmiany o białych kwiatach, a okazjonalnie spotkać można okazy z kwiatami czerwonymi. Zewnętrzne i wewnętrzne płatki okwiatu są kształtu eliptyczno-podłużnego, rozłożone, bardziej lub mniej spiczaste i często pofalowane. Zewnętrzne płatki okwiatu mają ok. 1,5 cm długości i 8 mm szerokości. Wewnętrzne płatki okwiatu mają ok. 1,4 cm długości i 5 mm szerokości i są szersze u szczytu. Prawie prostokątna warżka jest na wierzchołku 3-płatkowa, z małymi, okrągłymi płatkami bocznymi i znacznie mniejszym, lecz także zaokrąglonym płatkiem środkowym. Podstawa warżki ma 1,2 cm długości i 7 mm szerokości, jest mięsista i lekko owłosiona. Jest skierowana do przodu, prawie prostokątna i w pewnym stopniu rozszerzająca się. Tarczka u podstawy prętosłupa ma 2 owłosione grzebienie, które schodzą aż do ostrogi. Krótka (6-7 mm) ostroga, jest w pewnym stopniu wydęta, bocznie spłaszczona, skierowana do tyłu i prosto zakończona. Hodowcy z Tajlandii krzyżowali odmiany o czerwonych kwiatach z innymi czerwonymi odmianami. Około 80% potomstwa uzyskanego w ten sposób także miało kwiaty czerwonej barwy, dzięki czemu odmiany o tym ubarwieniu stają się łatwiej dostępne. Kamemoto i Sagarik (1975) podają, ze czerwona barwa tych kwiatów jest wynikiem temperatur poprzedzających okres kwitnienia. Jeśli jesienią panują wyższe temperatury niż zazwyczaj, to czerwone zabarwienie nie ujawni się całkowicie i rośliny normalnie kwitnące na czerwono wytworzą kwiaty z dużymi białymi plamami.
Tłumaczenie: Mariusz Wójcik |
